Opowiadania:

Wojenna niebieska kaczka poderwała się nagle z łąki i odfrunęła w kierunku wroga. Pióra, dziób, łapy kacze i niebieskie słowiańskie oczy zlewały się z kolorem nieba.
Kaczka w kolorze ochronnym, militarna po zęby usytuowane w uzbrojonym dziobie i oddana ojczyźnie, uczyniła popłoch we wrogich okopach. Obca pieść pancerna zadrżała w swej po zęby przezbrojonej stali na widok niebieskiej wojennej kaczki.
Niebem wstrząsnął jazgot i błysk kaczy. Wróg opuszcza w popłochu okopy. Hełmy zsuwają mu się w panice na wrogie nosy. Obca pięść pancerna zawraca z panicznym warkotem stali w stronę granic, które przekroczyła nielegalnie, butnie i złośliwie.
- Ojczyzna znów wolna Janku,!
Niebieska wojenna kaczka wraca na swoje przedpole, by nieść pomoc ludności cywilnej w spokojnych, lecz niewesołych czasach.
Niebieska kaczka ciągnie pług, cofa powódź, kopie węgiel, wichurę i długi bierze na siebie, dobiera starcom okulary, pcha lokomotywę, pisze książki, wywraca oczyma, doi krowy, pisze ustawy, sądzi złoczyńcę, dźwiga mosty, piecze chleb pszenny i kaczy.
Kaczy nam wszystkim, ku naszej radości, spokojnym refleksjom i lepszemu jutru.