Opowiadania:
Wojenna niebieska kaczka poderwała
się nagle z łąki i odfrunęła w kierunku wroga. Pióra, dziób, łapy kacze
i niebieskie słowiańskie oczy zlewały się z kolorem nieba.
Kaczka w kolorze ochronnym, militarna po zęby usytuowane w uzbrojonym dziobie
i oddana ojczyźnie, uczyniła popłoch we wrogich okopach. Obca pieść pancerna
zadrżała w swej po zęby przezbrojonej stali na widok niebieskiej wojennej
kaczki.
Niebem wstrząsnął jazgot i błysk kaczy. Wróg opuszcza w popłochu okopy.
Hełmy zsuwają mu się w panice na wrogie nosy. Obca pięść pancerna zawraca
z panicznym warkotem stali w stronę granic, które przekroczyła nielegalnie,
butnie i złośliwie.
- Ojczyzna znów wolna Janku,!
Niebieska wojenna kaczka wraca na swoje przedpole, by nieść pomoc ludności
cywilnej w spokojnych, lecz niewesołych czasach.
Niebieska kaczka ciągnie pług, cofa powódź, kopie węgiel, wichurę i długi
bierze na siebie, dobiera starcom okulary, pcha lokomotywę, pisze książki,
wywraca oczyma, doi krowy, pisze ustawy, sądzi złoczyńcę, dźwiga mosty,
piecze chleb pszenny i kaczy.
Kaczy nam wszystkim, ku naszej radości, spokojnym refleksjom i lepszemu
jutru.