Opowiadania:

Przy źródle zwanym wodą zasiedli znawcy płynów i wszystkiego co mokre. Zasiadło
ich trzech, Mokruś, zwany Wodnikiem, Mar Bialołęka, znawca bagien włocławskich
oraz Mopsik Hadwaonnik. Źródło zwane wodą było tym szczególnym miejscem,
gdzie zjawiali się tylko znawcy i miłośnicy wodowstwa oraz zajadli płynowcy i betnicy,
ale ci z okręgów Stoły.
Źródło zwane wodą biło na całą długość swej siły pionowo w górę, biło płynem
mokrym, tak mokrym jak przewidywały procedury źródlane.
Znawcy wody i płynów, Mokruś, Mar Białołęka oraz Mopsik Hadwaonnik patrzyli
zachwyceni i wierzyli temu źródłu, wierzyli bezgranicznie, że bije w sposób prawy,
bije słusznie w imię zasad źródlanych i galonów na płyn, do góry unoszony, siłą
swych moralnych ramion.
- Sięgnęliśmy źródła istoty - rzekł Mopsik Hadwaonnik.
Mar Białołęka oraz Mokruś kiwnęli głowami, ustami pewnymi prawdy, którą żuli
bezustannie i ogłosili sobie nawzajem, głosem ludzkim, że też są wypełnieni tym
jednym, tym czymś, czego tak długo oczekiwali. Ci trzej panowie wiedzieli co mówią,
gdyż byli znawcami płynów i wszystkiego co mokre.
Jest godzina piętnasta piętnaście i panowie z buziami i sercami pełnymi pozytywnych
płynów udają się do swych domostw. Mokruś do swojego tak jak i Mar Białołęka,
natomiast Mopsik Hadwaonnik udaje się domu swego. U progów tych domostw
czekają na nich żony i czeredki potomstwa z otwartymi dziobami i duszami.